Sinds 1830 was het Koninkrijk verscheurd, iets waar Koning Willem I zich niet bij neer kon leggen. Koningin Wilhelmina was in 1837 overleden. Willem I wilde hertrouwen met een katholieke Belgische gravin, Henriette d'Oultremont. Deze voormalige hofdame van Wilhelmina werd spottend in de volksmond "Jetje Dondermond" genoemd. Na de hopeloze oorlog tegen juist de katholieke Belgen riep dit voornemen grote volkswoede opriep. Willem I deed in oktober 1840 afstand van de troon en vertrok met de gravin naar Berlijn. Ze trouwden in 1841. Hij bleef wonen in Berlijn en overleed daar in 1843. Begin 1844 werd hij bijgezet in de Nieuwe Kerk in Delft. De lijkstoet trok grote belangstelling, waarover publicist Boudwijn schreef: “Als een Delftenaar de dood van een der Oranjes uit de krant verneemt, en tevens het voorrecht heeft van in een der gelukkige straten te wonen, dan is zijn eerste gevoel: droefheid over de vorstelijke persoon. Als deze droefheid in twee of drie tranen is opgelost komt zijn tweede gevoel voor de dag, namelijk blijdschap omdat hij de lijkstoet zal zien voorbijtrekken. En dan komt er soms ook nog een ander menselijk gevoel naar boven, namelijk de begeerte om ieder raampje van zijn huis bij die gelegenheid zo duur mogelijke te verhuren.”