De tuin met tuinlieden. Door de bomen de westzijde van het paleis. R.boven gemerkt: 'PL.11.' Gezicht op de westzijde van het paleis, met tuinlieden die aan het werk zijn in de Engelse aanleg van het park. Uit een serie van twaalf gezichten in het park van Het Loo. Een groot deel van haar jeugd bracht Wilhelmina door op Het Loo in Apeldoorn. Weliswaar verbleef ze ook regelmatig in Den Haag in Paleis Noordeinde en in Huis Ten Bosch, maar evenals haar vader beschouwde ze Het Loo als haar thuis. In haar latere autobiografie Eenzaam maar niet alleen (1959 ) beschreef ze haar kindertijd als een gouden kooi waarin omgang met gewone kinderen ondenkbaar was. “Een korte tijd (...) is er gepoogd kinderen in mijn speelkamer te laten spelen met mijn speelgoed. Als enig kind bleek ik daarmee echter niet toeschietelijk te zijn en er helemaal niet op gesteld!” (p. 63) Bijzonder waren in dit opzicht de logeerpartijen in Arolsen, waar de kleine Wilhelmina op voet van gelijkheid kon spelen met haar neefjes en nichtjes. “Daar vochten we om ons speelgoed, zoals het nu eenmaal hoort!”