Uw zoekacties: Voorwerpencollectie

Voorwerpencollectie

Zoeken in de voorwerpencollectie

beacon
2  zoekresultaten
sorteren op:
 
 
 
 
Erfgoedstuk
Voorwerp
JMD-P-1821 Schaal,
Periode:
18e eeuw
Deelcollectie:
Chinees porselein
Object:
Schaal
Beschrijving:
Schotel op voetring, opstaande wand met een scherpe knik aan de onderkant. Op de afgeplatte voetring wat ovenzand en ijzervlekken. Versierd in onderglazuur blauw met een tekst in het Chinees, radiaal gegroepeerd rondom een centrale tekst in het midden. Onder op de bodem het vier-karakter merk Bhao Zhu li ji (Merk van Bao Zhuli).
De tekst begint bovenaan links van het blaadje, gaat rond en eindigt in het midden. Het is een anoniem, rijmloos gedicht, deels geschreven in afgekorte schrifttekens (jiantizi). De gehele tekst bestaat uit 312 tekens en zou in theorie 52 regels zesvoetig vers kunnen vormen. Het gedicht is dan echter niet leesbaar, terwijl een verdeling in zevenvoetige regels een leesbaar geheel oplevert, op de vier resterende tekens na. Het gedicht luidt in vertaling als volgt:
Het regende die winternacht in Lianjiang, Ik bracht mijn gast een eind op weg naar Wu. In Luoyang waren wij de beste vrienden, En eensgezind schreven wij poezie. Bij deze poort, alweer een jaar geleden, Bloosden de mensen als een perzikboom. Hoe het ook zij met mensen en gezichten: De perzikbloesems bloeien elk jaar weer. O ja, de uren, maanden, dagen, jarenS? Gedane zaken nemen ook geen keer. En onze voorgangers zouden eens moeten wetenS? Maar wat weten wij zelf nog van weleer? Dezelfde maan schijnt op onze gezichten, Maar jaren vliegen als een schaduw heen. Gezichten worden soms geplaagd door tranen, We worden er dan ook niet jonger op. Ik weet alleen maar: mensen zijn geen bloemen, Helaas: een bloem verwelkt, gij keert niet terug. Uw gastheer zal in 't nieuwe jaar weer lachen En heft weer keer op keer met u het glas. Het voorjaar zal weer in zijn ogen wonen. Maar gister bloeide de vandaag verwelkte bloem. Wanneer gaan wij weer eens de Jade Berg op? Als gij niet antwoordt, antwoord ik wel zelf. Dit voorjaar, in de pruimentijd, of later? Een man en vrouw hebben niet eeuwig tijd. Erop, erop, en nog een keer naar boven, En nog een keer de hoge heuvel op. Wie achterom kijkt ziet de witte wolken wijken, En water, bergen, zo ver je blik reikt. De tijd is kostbaar als een zeldzaam sierraad, Waar berg je zoiets op een dravend paard? Gekomen uit het Westen naar de hoofdstad, Om daar vannacht de volle maan te zien… In wiens huis wordt de jade fluit geblazen? De klanken deinen op de lentewind… Vannacht klinkt deze melodie in Luoyang, Zeg, welke man krijgt daar geen heimwee van? Het hemels pad vochtig van lichte regen… De grasgeur maakt wat ver leek zo dichtbij…
(met dank aan Dr. Kees Kuiken, Haren, voor de vertaling)
Deze schotel werd, gezien de tekst, als geschenk en herinnering aan een bepaalde gebeurtenis gemaakt. Of de opdrachtgever een dergelijke schotel dan ook zelf kalligrafeerde of dat overliet aan een door de producent ingehuurde specialist is onbekend. De herkomst van het stuk is niet eenvoudig te bepalen, maar lijkt gezien het baksel en de glazuur uit de omgeving van Dehua te komen, waar behalve blanc de chine ook veel onderglazuur-blauw porselein gemaakt werd. Deze schotel met zijn steile wand en vlakke bodem diende waarschijnlijk als wasbak voor het schrijfpenseel.
Tekst engels:
Dish on footring, upturned sides with a sharp edge above the foot. Kiln-sand and flecks of iron on the flattened footring. Decorated in underglaze blue with a Chinese text in a radial configuration around a central text. On the base the four-character mark Bhao Zhu li ji (Mark of Bao Zhuli)
The text starts top left of the small leaf and ends in the middle of the dish. It is an anonymous non-rhyming heptametric poem partly written in simplified Chinese characters (jiantizi). It comprises 312 characters, which can be broken down into 52 lines of six. Unlike the heptametric structure assumed below however, hexametry does not produce a readable text. The heptametric interpretation leaves the four final characters of the text untranslated. The poem translates as follows:
Het regende die winternacht in Lianjiang, Ik bracht mijn gast een eind op weg naar Wu. In Luoyang waren wij de beste vrienden, En eensgezind schreven wij poezie. Bij deze poort, alweer een jaar geleden, Bloosden de mensen als een perziktree. Hoe het ook zij with mensen en gezichten: De perzikbloesems bloeien elk jaar weer. O ja, de uren, maanden, dagen, jaren… Gedane zaken nemen ook geen keer. En onze voorgangers zouden eens moeten weten… Maar wat weten wij zelf nog van weleer? Dezelfde maan schijnt op onze gezichten, Maar jaren vliegen als een schaduw heen. Gezichten worden soms geplaagd door tranen, We worden er dan ook niet jonger op. Ik weet alleen maar: mensen zijn geen flowers, Helaas: een flower verwelkt, gij keert niet terug. Uw gastheer zal in 't nieuwe jaar weer lachen En heft weer keer op keer with u het glas. Het voorjaar zal weer in zijn ogen wonen. Maar gister bloeide de vandaag verwelkte flower. Wanneer gaan wij weer eens de Jade Berg op? Als gij niet antwoordt, antwoord ik wel zelf. Dit voorjaar, in de pruimentijd, of later? Een man en vrouw hebben niet eeuwig tijd. Erop, erop, en nog een keer naar boven, En nog een keer de hoge heuvel op. Wie achterom kijkt ziet de witte wolken wijken, En water, mountains, zo ver je blik reikt. De tijd is kostbaar als een rare/unique sierraad, Waar berg je zoiets op een dravend paard? Gekomen uit het Westen naar de hoofdstad, Om daar vannacht de volle maan te zien… In wiens huis wordt de jade fluit geblazen? De klanken deinen op de lentewind… Vannacht klinkt deze melodie in Luoyang, Zeg, welke man krijgt daar geen heimwee van? Het hemels pad vochtig van lichte regen De grasgeur maakt wat ver leek zo dichtbij…
(with thanks to……………., for the translation)
The text indicates that this dish was made either as a gift or to commemorate a special event. Whether the commissioner wrote the calligraphy himself or left it to a professional is unknown. Determining the origin of this piece is difficult, but the method of firing and the glaze suggest that it came from kilns around Dehua where considerable quantities of underglaze blue were manufactured in addition to blanc de chine. This dish with its steep sides and flat base could have been used as a rinsing-pot for paint and calligraphy brushes.
Signatuur:
Hall mark op de onderzijde en een blaadje op het plat.
Datering:
1750-1800
Techniek:
keramiek
Diameter:
192
Hoogte:
34
Standring:
142
Materiaal:
Porselein
 
 
 
 
 
Erfgoedstuk
Voorwerp
JMD-P-2182 Kom,
Periode:
19e eeuw
Deelcollectie:
Chinees porselein
Object:
Kom
Beschrijving:
Kom op voetring, spreidende wand. Bedekt met een wat mat glazuur. Versierd in onderglazuur blauw met acht gestileerde karakters. Rond de mondrand een band met halve bloemrozetten, rond de voet lotusbloemen verbonden door ranken. De binnenkant is onversierd. Onder op de bodem het zes-karakter merk Chenghua in een dubbele cirkel.
Evenals de voorgaande exemplaren (cats. 57-59{}) hoort deze kom tot de groep formeel geschilderde stukken, maar is waarschijnlijk van later datum gezien de ‘droge’, matte glazuur en vooral de semi-archaïsche karakters in zegelschrift. Deze zijn niet zonder meer te lezen en lijken sterk op soortgelijke decoratieve karakters die in de 19e eeuw op rood Yixing steengoed werden toegepast (Valsré). De beschildering is zorgvuldig maar nogal stijf, zie de lotusranken. Alles bijeen genomen zou het stuk gemaakt kunnen zijn tijdens de regeringsperiode van Daoguang of later in de 19e eeuw. (1821-1851).
Tekst engels:
Bowl on footing, spreading sides. Covered with a slightly matt glaze. Decorated in underglaze blue with eight stylised characters. Around the mouthrim a band with half-flower rosettes, around the foot lotus flowers linked by scrolls. The inside is undecorated. On the base the six-character mark Chenghua in a double circle.
As the previous examples (cats. 55–57) this bowl also belongs to the group of formally painted ware, but is possibly of a later date considering the ‘dry’ matt glaze and especially the semi-archaic characters in seal script. These are illegible and strongly resemble similar decorative characters applied to red Yixing stoneware of the 19th century (Valfré). The decoration is accomplished but still quite formal, for example, the lotus scrolls. All these features suggest that this piece could have been manufactured during the reign of Emperor Daoguang or later in the 19th century (1821-1851).
Signatuur:
Hall mark op de onderzijde.
Datering:
1800-1899
Techniek:
keramiek
Diameter:
157
Hoogte:
71
Standring:
76
Materiaal:
Porselein