Het prachtige vijfdelig kaststel welke de Van Diepen Stichting onlangs heeft aangekocht is gedecoreerd met een voorstelling waarbij drie vrouwen diverse gekleurde linten (met tekst) ophangen aan de takken.

Nu hebben we dit kunnen koppelen aan een oude legende en het huidige Japanse Tanabata-feest.

Mede door een een Japanse prent uit  ca.1718 van het Museum of Fine Arts in Boston, met een zelfde voorstelling als op de vazen, is het te koppelen aan de legende en het nog steeds in Japan gevierde feest.

Tanabata Festival, Museum of Fine Art Boston

WERKEN VOOR DE LIEFDE

Elk jaar op 7 juli wordt in Japan een groots feest gevierd: Tanabata, ofwel het sterrenfestival. Het is een festival om dromen uit te laten komen, hard werken te belonen, en de liefde te vieren. En dit allemaal geïnspireerd door een oude legende genaamd “De Herder en de Weefster”.

Deze (van oorsprong Chinese) legende vertelt het verhaal van de hardwerkende Orihime, dochter van Tentei (de Hemel Koning). Dag in, dag uit zit ze aan de oever van de rivier de Melkweg en weeft daar schitterende kleding. Haar vader wil haar belonen voor het harde werk en staat toe dat een herder genaamd Hikoboshi (Sterrenjongen) zijn dochter ontmoet. Ze worden meteen verliefd en krijgen al snel toestemming om te trouwen. Ze zijn echter zo verliefd dat ze kort na hun trouwen allebei hun taken beginnen te verzaken.

Uit woede haalt de Hemel Koning de twee geliefden weer uit elkaar en stuurt hen elk naar een andere kant van het heelal. Met een gebroken hart en eindeloze tranen weet Orihime uiteindelijk haar vader te overtuigen om haar geliefde weer te mogen zien.

Slechts één dag per jaar mogen de geliefden vanaf dat moment weer bij elkaar komen: op de zevende dag van de zevende maand. En dan alleen maar als ze beiden het hele jaar lang hun taken goed doen.

Het hele jaar lang ploeteren Orihime en Hikoboshi door en uiteindelijk is het zo ver. Maar tot hun grote verdriet leek een ontmoeting alsnog onmogelijk omdat een grote rivier hen scheidde en er geen brug was. Orihime was ontroostbaar en huilde zo verschrikkelijk veel dat een school eksters op haar glinsterende tranen af kwamen. Uit medelijden voor het stel maakten de eksters een brug met hun vleugels zodat Orihime en Hikoboshi elkaar toch nog konden ontmoeten. Maar wanneer het regent, en er te veel glinsterende druppels zijn, kunnen de eksters niet komen om de brug te maken en kunnen de twee geliefde elkaar pas weer het volgende jaar omarmen.

Ieder jaar worden die dag bamboetakken met papieren versieringen en kaarten versierd. Deze versierde takken worden dan in de tuin geplaatst. Tegenwoordig worden in deze papieren kaarten vaak wensen gezet in de vorm van poëzie, die hierna door de twee geliefden zouden worden verhoord.