Borststuk naar rechts, met hoofddoek en parelketting. Deze tweede echtgenote van Willem de Zwijger was de protestantse erfdochter van de rijke keurvorst Maurits van Saksen. Haar huwelijk in 1561 met Willem van Oranje stuitte op bezwaren van kardinaal Granvelle, adviseur van landvoogdes Margaretha van Parma. Maar Willem van Oranje zette door. Zijn bruid had een omstuimig karaker, maar zij kon door haar rijkdom de Prins verlossen van zijn vele schuldeisers. De Nederlandse historicus P.C.Hooft omschreef Anna later als "een wijf, potig, uitermate ongeregeld van leven, die haar man met vele wederwaardigheden bejegende". Het paar kreeg zes kinderen, van wie de in 1567 geboren Maurits later stadhouder werd. In 1571 werd Anna gedwongen tot een scheiding en haar kinderen werden haar afgenomen. In datzelfde jaar kreeg ze een dochter van de Antwerpenaar Jan Rubens, later de vader van de beroemde schilder Peter Paul Rubens. Vanwege vermeende krankzinnigheid werd ze opgesloten in Schloss Dresden in een kamer waarvan de muren waren dichtgemetseld. Ze overleed hier in 1577.